پیام دبیر بیست و هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران
در بدترین شرایط هم زنجیره این دوست داشتنی ترین جشنواره ملی هم گسسته نخواهد شد
رضوان صادق دبیر بیست و هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران در پیامی به این دوره از جشنواره نوشت: علیرغم همه خطراتی که پیش روست، برگزار نکردن این دوره از جشنواره برای ما به نوعی تسلیم شدگی محض در برابر خطر بود.
به گزارش واحد ارتباطات و رسانه بیست و هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران؛ رضوان صادق زاده ـ نقاش و استاد دانشگاه ـ دبیر جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران در پیام خود نوشته است: صبح سوم شهریور سال 1398 وقتی زیر درختان بلوط در شهر خاطره انگیز ایلام، ساعاتی پیش از اختتامیه جشنواره هنرهای تجسمی جوانان، نیمرو و عسل و خامه برای صبحانه می خوردیم، شاید به ذهنمان خطور نمی کرد که داشتن چنین لحظاتی، جزیی از آرزوهایمان باشد، ولی شد.
تصور ما این بود که مهمترین هدف جشنواره جوانان، یعنی دور هم جمع شدن استادان و هنرمندان جوان به مدت یک هفته، در شهر ارومیه اتفاق بیفتد ولی نشد.
به قول نظامی گنجوی:
کآسمان را ترازوی دو سر است در یکی سنگ و در یکی گهر است
از ترازوی او جهان دو رنگ گه گهر بر سر آورد گه سنگ
گاهی آید ز گوهری سنگی گاه لعلی ز کهربا رنگی
با این همه علیرغم همه خطراتی که پیش روست، برگزار نکردن این دوره از جشنواره برای ما به نوعی تسلیم شدگی محض در برابر خطر بود. بخشی از خطر را استادان گرانقدر به جان خریدند تا جوانان شجاع این مرز و بوم این بار نه در استانی خاص و نه در کنار همدیگر، بلکه هر یک در خانه خود و با بیشترین فاصله اجتماعی، در این آوردگاه سالانه که جشنواره نامش نهاده ایم، شرکت کنند. تا نشان دهند در بدترین شرایط هم زنجیره این دوست داشتنی ترین جشنواره ملی هم گسسته نخواهد شد.
از صمیم قلب از مسئولان برگزاری این جشنواره، داروان عزیر و شرکت کنندگانِ جان سپاسگزارم.
با آرزوی بر افتادن عفریت کووید 19، به امید دیدارتان در بیست و هشتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان در سال 1400 در استانی که از هم اکنون چشم به راه شماست.
تاریخ خبر: 1399/06/23